(αυτό το άρθρο είναι γραμμένο από τον Αντώνη Πρόκο με τον οποίο συμφωνώ και αναδημοσιεύω το άρθρο του)

Αν έιναι δυνατόν. Όπως ξέρετε σίγουρα την προηγούμενη εβδομάδα ήταν οι φοιτητικές εκλογές. Φυσικά όπως κάθε χρονιά η νοθεία έδωσε και πήρε, η ΔΑΠ δεν αναγνωρίζει τα αποτελέσματα της ΠΑΣΠ και τούμπαλιν, ενώ ανέβηκε σχετικά η αριστερά. Όμως, αυτό που με σόκαρε, και εξού τα ''DAI'', ''αν είναι δυνατόν'' κλπ, είναι οτι σε ΚΑΘΕ περίπτωση, και τα αποτελέσματα της ΠΑΣΠ να δεχτούμε, η ΔΑΠ είναι αυτοδύναμη και σχεδόν στα ίδια επίπεδα με πέρσι.Μιλάμε για τη ΔΑΠ των τραμπούκων, που δεν κάνει τίποτα άλλο απο το να δίνει σημειώσεις και να οργανώνει πάρτυ. Και να νοθεύει εκλογές μεταξύ μας. Για τη ΔΑΠ που είναι η φοιτητική παράταξη της Ν.Δ., της πιο αποτυχημένης κυβέρνησης των τελευταίων 10.000 χρόνων παγκοσμίως. Ας απαριθμήσω λίγα γεγονότα: Τσιτουρίδης δύο φορές, Μαγγίνας, Καρτέλ, Ζαχόπουλος και λοιπά, Sea Diamond, Διαχείρηση ολυμπιακών ακινήτων, Πυρκαγιές και τι συνέβη μετά απο αυτές, ΟΤΕ, Γερμανός, Siemens (οκ θα δεχτώ οτι πολλοί άλλοι μπλέχτηκαν εκεί), Μακεδονία, Βατοπέδι, Εκπαίδευση, Αλέξης-Αστυνομική βία, Αντιμετώπιση των πολιτών απο την κυβέρνηση, ''Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση'', Προπαγάνδα στα δημόσια ΜΜΕ και τώρα τελευταία, κλείσιμο της βουλής ΥΠΕΡ πρόωρα και νύχτα.Αν υπάρχει κάποιος νεοδημοκράτης που διαβάζει το μπλόγκ μου δεν θέλω να πάρει όλα αυτά προσωπικά (είναι εξ'άλλου παντελώς ηλίθιο να παίρνουμε προσωπικά την πολιτική) .Πιθανόν αυτός να βλέπει κάτι διαφορετικά και θα με ενδιέφερε πάρα πολύ να μάθω τι... Πές μας ένα καλό που έγινε τα τελευταία 5 χρόνια που μπορούμε να πούμε, ναι, γι'αυτό ευχαριστούμε τη ΝΔ.Οτι γράφω μέχρι εδώ το ξέρετε. Και ότι θα γράψω απο δώ και πέρα δηλαδή, δεν είναι κάποια τρομερή θεωρία, απλώς απο το μπλόγκ μου προσπαθώ να εκφράζω τις σκέψεις μου, ακόμα και αυτές είναι κάπως προφανείς, ή κλισέ.Λοιπόν είμαι πολύ προβληματισμένος. Πολύ προβληματισμένως γιατί οι φοιτητές δεν είχαν καν την, ας πούμε, θεμελιώδη αντίληψη να πούν ''αυτοί είναι μαλάκες, πάω στους πράσινους'' , πράγμα που χαζά πράττει η κοινή γνώμη. Φυσικά αυτό είναι σχεδόν το ίδιο κατακριτέο με το να μην κάνεις τίποτα, όμως απο την πλευρά των φοιτητών, ανθρώπων θεωρητικά μορφωμένων, μου φένεται απίστευτο να μην υπάρχει ΚΑΝ αυτή η πρωτόγονη πολιτική αντίδραση.Αντιστέκομαι με όλη μου τη δύναμη απο το να κάνω μία κατακλείδα του είδους ''οι άνθρωποι είναι βλάκες, τα πράγματα δεν πάνε καλά, πάμε κατα διαόλου'', όμως πραγματικά δεν βρίσκω κάτι έξυπνο να πώ. Είναι σίγουρο, οτι πέρα απο το κλισέ του θέματος, κάτι πραγματικά δεν πάει καθόλου καλά.Γενικά πιστεύω οτι η ανθρωπότητα δεν έχει και πολλά ψωμιά να φάει, αν και η άποψή μου αύτη αποδυναμώθηκε όταν ήρθα στην ελβετία. Επιπλέον νοιώθω οτι η ζωή είναι πολύ μικρή για να παίρνουμε τα πράγματα πολύ στα σοβαρά. Όπως έχω ξαναγράψει πιστεύω σε μία ουτοπία, μόνο και μόνο για να την ζήσω στο μικρόκοσμο μου, και να την εφαρμόσω στις καθημερινές μου πράξεις. Όπα η ανάλυση αυτή δεν πάει κάπου, αλλάζω παράγραφο.Τέλος πάντων καταλαβαίνετε τι νοιώθω, όμως δυστυχώς δεν έχω κάποια πρόταση να κάνω. Εκτός ενδεχομένως του προφανούς: ''αν δεν έχετε κάτι καλό να ψηφήσετε, μην ψηφίζετε το λιγότερο κακό''.Το τελευταίο πράγμα που θέλω να μοιραστώ σε αυτό το πόστ, είναι το ρεζιλίκι του καρατζαφέρη που είδα στο youtube:γι'αυτούς που λέγανε οτι οι έλληνες ήταν μια χαρά στις Η.Π.Α. κτλ κτλ...Επίσης ο Καρατζαφύρερ ψεύδεται όταν λέει οτι η ελλάδα είναι η χώρα με τους περισσότερους μετανάστες. Η ελλάδα απλώς δεν τους αποροφάει, δεν τους εκπαιδεύει και δεν τους δίνει άδεια παραμονής και εργασίας. Επίσης, παρά το οτι είναι η 4η χώρα με τις περισσότερες αιτήσεις ασύλου, είναι η 25 στις 27 σε αποδόσεις εθνικότητας. Δείτε τη στατιστική της Eurostat. Προσέξτε τους αριθμούς της ελβετίας, του βελγίου, της αυστρίας και του λουξεμβούργου. Και οι 3 χώρες με μικρότερο ή περίπου ίσο πλυθησμό με την Ελλάδα.

Ο ΔΕΚΑΕΞΑΡΗΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ

Δεν μπορείτε να καταλάβετε. Ή, μάλλον, δεν θέλετε να καταλάβετε. Ή, το πιθανότερο, υποκρίνεστε πως δεν καταλαβαίνετε.
Υποκρίνεστε πως δεν καταλαβαίνετε το γιατί είμαστε στους δρόμους και πετάμε πέτρες στις βδέλλες τράπεζές σας, στις ξεπουλημένες –πρώην- δημόσιες «υπηρεσίες» σας και στα πολυκαταστήματα της καταγέλαστης εικονικής ψευδοευημερίας σας (που δεν έχετε καν τα χρήματα να την αγοράσετε). Αλλά και στα μαντρόσκυλα-μπάτσους σας, που προστατεύουν όλα τα παραπάνω.
Αφού μάς στήσατε μια «ζωή»-φάκα, γεμάτη από αβεβαιότητα, μιζέρια, ποντικοτρεχάλα, ανουσιότητα, μια «ζωή» που σκοπεύετε να την ρίξετε σαν ταφόπλακα επάνω μας μόλις «ενηλικιωθούμε», υποκρίνεστε πως «δεν καταλαβαίνετε» τό πώς είναι δυνατόν να… μην συναινούμε πρόθυμα.
Το αν παριστάνετε απλώς τους ηλίθιους, ή αν είστε πραγματικά ηλίθιοι, ποσώς με ενδιαφέρει. Δεν είμαι ούτε ψυχαναλυτής σας αλλά, ούτε και έχω άλλον χρόνο να ξοδέψω για σας. Αρκετά χρόνια από την πολύτιμη νιότη μου σπατάλησα επειδή με είχατε σχεδόν πείσει ότι το πρόβλημα ήταν με μένα. Ενώ, τώρα έχω πλέον κατανοήσει ότι οι προβληματικοί, οι ψυχικά σακάτηδες, οι ανέραστοι, οι χαμένοι, οι κομπλεξικοί, οι μαλάκες, είστε εσείς.
Υποκρίνεστε πως δεν καταλαβαίνετε πώς είναι δυνατόν να αντιδρώ, όταν πρέπει να ξυπνάω από τα χαράματα για να σπαταλήσω έξι ώρες από το πολύτιμο -και συνήθως ηλιόλουστο- πρωινό μου σε ένα σχολείο, στο οποίο ούτε εσείς δεν πιστεύετε πλέον και το οποίο, ως θεσμό, υπονομεύετε συστηματικά. Και αμέσως μετά, το απόγευμα, να τρέχω να κλειστώ για τρεις ώρες σε ένα μίζερο φροντιστήριο (παρεμπιπτόντως, το «φροντιστήριο» είναι όρος της αρχαίας αττικής κωμωδίας και σημαίνει «σχολείο για ηλίθιους»), έναν (παρα)θεσμό, τον οποίο δημιουργήσατε ακριβώς για να δικαιολογήσετε και να διαιωνίσετε τη εσκεμμένη διάλυση του κανονικού σχολείου. Και τις υπόλοιπες ελάχιστες ώρες που απομένουν, να πρέπει να γαμηθώ για να κάνω την σχολική «δουλειά για το σπίτι», μια αντιπαιδαγωγική, αντιεκπαιδευτική και αντιμαθησιακή πρακτική, που έχει πλέον εγκαταλειφθεί σε όλες τις χώρες του πολιτισμένου κόσμου. Δεν πάτε καλύτερα να γαμηθείτε εσείς λέω ’γω; Όλοι εσείς, που ως γονείς από τότε που ήμουν στο δημοτικό ακόμη σχολείο, παραπονιόσαστε στις δασκάλες όταν δεν μου ανέθεταν πολλή «δουλειά για το σπίτι», γιατί φοβόσασταν (σαν αγράμματοι που κατά βάθος είστε) μην… μείνω αγράμματος. Δεν πάτε, λέω, να γαμηθείτε, μήπως και δούμε καμιά άσπρη μέρα;
Αλλά μήπως και τα σαββατοκύριακα μου, μού τα έχετε αφήσει να τα διαθέτω όπως δικαιούμαι και όπως με γεμίζει; Αφού και τα πρωινά του Σαββάτου, πάλι στο… φροντιστήριο πρέπει να τη «βγάλω». Αλλά και τα απογεύματα της Κυριακής πρέπει να «διαβάσω τα μαθήματά μου». Ενώ, σε όλες της χώρες της Ε.Ε. και του άλλου πολιτισμένου κόσμου, μόλις λήξει το σχολικό ωράριο οι έφηβοι και οι έφηβες πετάνε την σχολική σάκα και βγαίνουν στις πλατείες, για να τα πούν, να αστειευτούν, να χαβαλεδιάσουν, να ονειρευτούν, να κοκορευτούν, να πειραχτούν, να γκομενίσουν, να χουφτωθούν. Και αξίζει να σας υπενθυμίσω ότι τα παιδιά αυτά είναι πολύ πιο ψηλά στις διεθνείς σχολικές αξιολογήσεις από τα δικά σας, δηλαδή εμάς.
Αλλά, ας υποθέσουμε ότι αξίζει να θυσιάσω τα χρόνια της εφηβείας μου για το «μέλλον» μου. Για το οποίο δεν σταματάτε να μού κοπανάτε αγχωμένα ότι πρέπει να προνοώ «από τώρα που είναι ακόμα νωρίς». Πότε θα αποκτήσετε επιτέλους την υπευθυνότητα και την ωριμότητα για να μού περιγράψετε ποιό στην ευχή είναι αυτό το «μέλλον»; Γιατί εγώ δεν βλέπω τίποτα τέτοιο. Το μόνο που βλέπω είναι ανθρώπους που εκπληρώνουν τα πρότυπα που προπαγανδίζετε εσείς, πτυχιούχους, και μή, να δουλεύουν για λίγα ψωροευρώ (συνήθως μετά από μεγάλα περιοδικά διαστήματα κρατικά μεθοδευμένης ανεργίας) και τα ατάλαντα «βύσματα» (που τούς γονείς τους εσείς οι ίδιοι ψηφίζετε για να υποκλέπτουν τις περίοπτες θέσεις εργασίας από τα παιδιά σας) να βολεύονται χωρίς να χρειαστεί καν να βρέξουν τα πόδια τους.
Το μόνο που βλέπω είναι ότι αυτή η νεοβυζαντινή χώρα που έχω εγκλωβιστεί, συνεχώς μοστράρει μια φτιασιδωμένη πρόσοψη «ανάπτυξης» και μια κάλπικη ρητορεία «ελπίδας», που πείθει μόνο κάτι αφελείς και διανοητικά καθυστερημένους σαν κι εσάς. Κάτι μοσχάρια (σαν κι εσάς) που τά έχουν μπάσει για τα καλά σε ένα στημένο παιχνίδι, αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες (των οποίων κομπορρημονείτε –τρομάρα σας- ότι είστε απόγονοι) αποκαλούσαν «ανεξέταστον βίον». Ζείτε μια ζωή που δεν είναι δική σας, που άλλοι την έχουν προαποφασίσει, μια ζωή που μοιάζει - ή, καλύτερα, είναι- μια αγχωμένη μαλακία, στην οποία θέλετε να μπάσετε κι εμάς. Κι αυτό το θέλετε μόνο και μόνο γιατί είστε παραιτημένοι, ηττημένοι, losers, μοιρολάτρες, ραγιάδες, είστε (όσο κι αν σφυράτε αδιάφορα) ναυάγια της ζωής που βγάζουν όλον τον κομπλεξισμό τους, όλη την αποτυχία της άθλιας ζωής τους, όλα τα διεστραμμένα απωθημένα τους, στα ίδια τους τα παιδιά.
Αυτό που κατεξοχήν βλέπω είστε εσείς οι ίδιοι, που μηρυκάζετε ένα προκάτ «μέλλον» για εμάς, την ίδια στιγμή που θα έπρεπε να κοιτάτε στον καθρέφτη την κατάντια στην οποία σάς οδήγησαν χωρίς να το καταλάβετε. Ψηφίζετε αυτούς που σας εξαπατούν και παρ’ όλα αυτά συνεχίζετε, σαν γνήσιοι θρησκευόμενοι, να ελπίζετε. Η εκκλησία σας, ο ύπουλος ποιμένας τής αρρωστημένης ψυχής σας, υπεξαιρεί την δημόσια περιουσία, αλλά εσείς … «το μοναστήρι να ’ν’ καλά». Πληρώνετε για δημόσια υγεία και ταυτόχρονα αδειάζετε την τσέπη σας για να κάνετε ιδιωτική ασφάλιση. Δουλεύετε σαν τουρκοκρατούμενοι ραγιάδες, απλήρωτοι και ανασφάλιστοι, «μορφώνεστε» από τις μπατσοεφημερίδες σας, «υπάρχετε» μόνο μέσα από τα κωλορηάλιτυ τηλεσκουπίδια, και μετά έχετε το θράσος να απαιτείτε να δεχτούμε τις –χρεωκοπημένες - συμβουλές σας και να πάρουμε στα σοβαρά την –ανύπαρκτη- «εμπειρία» σας από τη ζωή. Μα αφού είστε παντελώς αναξιόπιστοι! Αφού δεν φροντίσατε (κι ούτε θέλετε) να μάθετε τί είναι ζωή. Γιατί η ζωή είναι αυτό που μάς στερείτε καθημερινά, η ζωή είναι αυτό που θέλουμε να ανακαλύψουμε και να προφυλάξουμε, η Ζωή είναι αυτό που πυροβολείτε επάνω μας.
Μήπως εξακολουθείτε να νομίζετε ότι βγήκαμε στους δρόμους απλώς επειδή άλλος ένας σεξουαλικά ανίκανος μπάτσος, τράβηξε το πιστόλι-προέκταση του ανενεργού πέους του και την «άναψε» σε έναν συμμαθητή μας; Είστε αθεράπευτα μαλάκες αν νομίζετε κάτι τέτοιο: όλοι (εκτός από εσάς, που θέλετε να ξεχνάτε) γνωρίζουν ότι τέτοια περιστατικά συμβαίνουν τακτικότατα στην τριτοκοσμική βρωμοκοινωνία, που έχετε φτιάξει. Αλλά αυτή ήταν απλώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Δεν φτάνει που μας εμποδίζετε να μορφωθούμε, να βρούμε μια στοιχειωδώς δημιουργική και στοιχειωδώς αμειβόμενη εργασία, να απολαμβάνουμε στοιχειωδώς αξιοκρατικών κοινωνικών, επαγγελματικών κλπ. κριτηρίων, να ζούμε σε μια κοινωνία Πρόνοιας (αφού έχετε διαλύσει την Παιδεία και την Υγεία), δεν φτάνει που μάς έχετε αποκλείσει κάθε πιθανότητα μιας στοιχειωδώς αξιοπρεπούς ζωής, δεν φτάνει που μάς έχετε προκαταβολικά γαμήσει κάθε άξιο να τό προσπαθήσουμε μέλλον, τώρα οι μπάτσοι σας, αν κάνουμε κιχ, μάς πυροβολούν κι από πάνω!
Έχετε υποκαταστήσει κάθε έννοια αληθινής ζωής με μια αντίστοιχη παρα-έννοια κιβδηλότητας. Σας χαρίζω, λοιπόν, την ελεεινή νεκροζώντανη «ζωή» σας, την (παρα)οικονομία σας, τις (παρα)τράπεζές σας, την (παρα)εργασία σας, το (παρα)κράτος σας, την (παρα)παιδεία σας, την (παρα)ϋγεία σας, τον (παρα)αθλητισμό σας, τον ανάπηρο (παρα)ερωτισμό σας. Σας γαμώ την νεοελλάδα σας, τους παπάδες σας, τους μπάτσους σας, τους βοσκούς-κομματάρχες σας, είμαι δεκαεξάρης και σας γαμώ τα λύκεια, γαμώ το «μέλλον» που μας επιφυλάσσετε, γαμώ το κεφάλι σας και ό,τι σκατό έχει μέσα, γαμώ την πολυπόθητη κοινωνική σας «γαλήνη», η οποία δεν διαφέρει σε τίποτα από σιγή νεκροταφείου. Δεν μπορείτε να μας σταματήσετε ακόμα κι αν ξαμολήσετε όλους τους πληρωμένους παιδοκτόνους σας, ακόμα κι αν μας διαβάλετε με όλους τους προβοκάτορές σας και με όλους τους μπατσόφιλους δημοσιογράφους σας ακόμα κι αν μας στείλετε όλους τους «αγανακτισμένους» -και αγάμηδες- πολίτες σας.
Και μόνο όταν θα σάς έχουμε κάνει να βλέπετε εφιάλτες, θα γυρίσουμε στα σπίτια μας.
Και από εκεί και πέρα, στο «μέλλον», δεν θα μπορέσετε να μάς εξαπατήσετε ξανά.
Ο ΔΕΚΑΕΞΑΡΗΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ
ΥΓ. Όσο για την ταφόπλακα της «ζωής» που προορίζατε για εμάς, θα την φυλάξουμε για το δικό σας μνήμα: το μνήμα αυτής της αγχωμένης μαλακίας που υπήρξε η δική σας «ζωή».


(απο anmad)